سختی گیر رزینی ۱,۰۰۰,۰۰۰ grainwater softener 1,000.000 grain

پیش از طراحی و اجرای هر سیستم تاسیساتی، مرحله انتخاب تجهیزات مناسب جهت جلوگیری از ایجاد رسوبات و فیلتر کردن این رسوبات قرار دارد. فلزات سنگینی چون کلسیم  و منیزیم، که به فلزات سخت محلول در آب معروف اند، همواره  به عنوان یک چالش برای طراحی تجهیزات وخرید انها مطرح می شوند جلوگیری و مقابله نکردن با انها در ابتدا باعث افزایش هزینه های نگهداری و پس از مدتی کاهش راندمان و در نهایت کاهش طول عمر تجهیزات می شود. ازینرو تهیه و استفاده از سختیگیر بخشی جدایی ناپذیر از طراحی و اجرای تاسیسات  است.

سختی اب به طور کلی به دو دسته سختی های مداوم و موقت تقسیم می شوند.

سختی موقت ناشی از فلز کلسیم و سختی مداوم ناشی از فلزات سنگین تر می باشد سختی موقت اب با رسیدن به اب به دمای جوش خود از اب به سرعت جداشده و رسوب میکند که میتوان در اینجا از رسوب گچ مانند کف سماور ها یاد کرد.

برای جلوگیری از راهیابی سختی ها به داخل سیستم از سختیگیر ها استفاده می کنیم.

سختیگیر ها انواع مختلفی دارند که البته با توجه به کارکرد و میزان نیاز سیستم به سختیگیری بیشتر از انها استفاد می شود، در موتورخانه ها اصولا از دونوع سختیگیر رزینی و مغناطیسی بهره می گیریم.

سختی گیرهای مغناطیسی از جمله اولین تجهیزات اصلاح فیزیكی آب به شمار می‌روند. پس از كشف این كه آبی كه از روی صخره‌های با خاصیت مغناطیسی عبور می‌كند رسوب نمی‌گذارد، این نوع سختی گیرها تولید شده‌اند اما اثرگذاری سختی‌گیر‌های مغناطیسی كاملا مقطعی و موضعی بوده و با فاصله گرفتن از بلوک‌های مغناطیسی حداکثر تا 10 سانتیمتر ضعیف تر می‌شود و در طول مدار لوله‌كشی موثر نیست. سازندگان این تجهیزات ادعا می‌کنند كه برد دستگاه به چند صد متر هم می‌رسد، كه ادعای بی‌اساسی است. زیرا اگر آب در حال سكون باشد، سختی‌گیر مغناطیسی هیچ اثری بر روی آب نگذاشته و تجهیزات قبل و بعد از آن در مقابل تشكیل رسوب قابل محافظت نیستند. همچنین سختی‌گیرهای مغناطیسی قادر نیستند مدار لوله‌كشی و تاسیسات بالادستی (قبل از دستگاه) را محافظت نمایند و تنها آب فرآوری شده باید تحت تاثیر میدان مغناطیسی و در مدت زمان موثر، قرار گرفته و آب این اثرات را با سرعت سیال در مسیر منتقل نماید.

بدین منظور در موتورخانه ها عموما از سختیگیر های  رزینی استفاده می شوند.

کم بودن هزینه های تولید و سختیگیری از کل آب مدار و به صورت دایم (البته در صورت سیرکوله بودن آب مدار) از مزایای این تجهیزات می باشند ازین رو استفاده از این تجهیز منطقی تر و البته متداول تر است.

سختیگیری در سختیگیر های رزینی بصورت جا نشینی یون های فلزات سخت با  یون مثبت سدیم در ذرات رزین انجام میشود؛ ذرات رزین توانایی دریافت مقدار قابل توجه و زیادی از سختی های موجود درآب ورودی را دارند. همچنین یون سدیم حل شده در آب غیر قابل رسوب و بدون سختی است و هیچ گونه اثر منفی در کارکرد تجهیزات ندارد.

با گذشت زمان رزین داخل دستگاه اشباع شده و توانایی  خود در سختیگیری آب از دست می دهد. پس در هنگام طراحی هر موتورخانه باید علاوه بر توجه به ظرفیت مناسب سختیگیر در هنگام خرید باید برنامه دقیقی برای اجرای عملیات احیای رزین وجود داشته باشد.

عملیات احیای رزین با گذراندن محلول آب ونمک در عکس جریان طبیعی سیستم وجابه جایی یون های سدیم با یون های دریافت شده توسط رزین صورت می پذیرد. همچنین بعد از انجام این مرحله حتما باید کل سیستم با آب شسته شده وآب نمک اضافی از آن تخلیه شود. پس از انجام این مراحل سختیگیر دوباره به حالت اولیه در خواهد امد و این عملیات تاثیرمنفی ای در عملکردسیستم ندارد.

این عملیات در سختیگیر ها به راحتی و با استفاده از یک شیر چند حالته به نام شیر سولو انجام میشود.

رزین احیا شده کاملا سالم خواهد بود و میتواند این مراحل را بار ها بدون کاهش کیفیت تکرار کند اما پس از تمام شدن عمر مفید خود (حدود 10 سال )نیاز به تعویض و جایگزینی با رزین نو دارد.

سختیگیر ها در ابعاد متفاوت و متناسب با ظرفیت رزین قابل نگه داری خود و در نوع نیمه اتومات و تمام اتومات تولید و عرضه می شوند اما به طور کلی درخرید و انتخاب سختیگیر های رزینی و انتخاب ابعاد قطر وارتفاع آن باید به مقدار رزین مورد نیاز توجه کرد که این مقدار به عوامل مهمی چون سختی آب ورودی به سیستم، زمان مورد نیاز برای سیکل احیا و ظرفیت رزین مورد استفاده بستگی دارد.